Dag 17 - Terug naar Nederland

Van de kinderdisco heb ik weinig gehoord door mijn oordoppen, maar ik was blij maar één nacht op deze veel te dure camping te moeten verblijven. Eén euro om te douchen, drie voor een klein flesje bier. Ook mijn buren met kinderen overwogen om te vertrekken, zij waren hier naartoe gekomen wegens de 'eisen' van hun kinderen, maar die wilden eigenlijk meer een natuurcamping. Dat lijkt het op onderstaande foto te zijn, maar met een foto kan je smokkelen.

Net een natuurcamping

Overal regeltjes

Het weer was weer prachtig. Rond kwart voor 8 in de fiets. En eigenlijk was het meteen genieten. Ik reed de camping terrein af en was weer op de Vennbahn. De eerste kilometers waren nog onverhard. 

De roadblocks hielden soms een beetje op

Vanaf Waimes bleek alles verhard te zijn. Kruispunten werden duidelijk aangegeven met groen en rood asfalt, de fietsers hadden geen voorrang. De kwaliteit van het asfalt is vaak zo goed dat ook skaters de route kunnen doen.

Prachtig asfalt 

Oversteek plaatsen

Regelmatig zie je oude restanten van de spoorlijn, een station, oud materieel, rails. En elke paar honderd meter zie je borden met informatie, die ik niet tot mij heb genomen omdat ik dat meteen toch weer vergeet, maar voor de spoorliefhebber een walhalla en voor de fietser en reden om te rusten.

Oude stationnetjes

En soms een dure omleiding. Wilde iemand geen fietspad over zijn land?

Ondertussen bleef ik op hoogte:

En toen begon de afdaling, 39 kilometer afdalen naar Aken. Heerlijk je laten gaan en omdat het niet steil is hoef je nauwelijks te remmen. Alleen de laatste kilometers moest er  hier en daar weer getrapt worden. En ineens ben je aan het eindpunt. In de verte herken ik de toren van het drielandenpunt al.
Vanaf Aken meteen doorgereden naar Vaals. Binnen een paar honderd meter na de grens had ik mijn eerste lekke band. Ondanks alle onverharde wegen hadden de HPV's zich prima gehouden. Niks geen Marathon plus. Omdat 'De Bak' niet op de kant kon op straat maar even het wiel eraf gehaald.

Mijn enige lekke band

Van daar had ik een nieuwe richting Zaandam. Ik had zowel de 'recreatieve' als de 'makkelijk doorfietsen' variant as track erin staan. En gezien de tijd leek de recreatieve variant mij wel wat. Nadat ik binnen een paar kilometer echter diverse keren op onverharde steenslagwegen had gezeten kwam ik daar snel van terug. 'Makkelijk doorfietsen' heeft als uitgangspunt zo weinig mogelijk afslagen. Het houdt echter geen rekening met heuvels. Die komen in Nederland namelijk bijna nergens voor. In mijn track bleek 'makkelijk doorfietsen' alle heuvelruggen in Zuid-Limburg dwars te passeren. Hij volgde de route van de Amstel Gold race. Lekker dan.De lauwe regen  die inmiddels viel zorgde wel dat ik wat afkoelde. Voorbij Voerendaal was het leed bijna geleden.

Holle weg

Verder ging het door het vlakke land in noordelijke richting. Ik kon weer kilometers maken en voorbij de brug over de Maas ontdekte ik dat je in Nederland ook prima langs kanalen kan rijden. De Zuid-Willemsvaart bleef maar doorgaan.

Uiteindelijk de tent opgezet bij camping 'De Riet' in Nederweert. Het werd gezellig die avond. In de bar van de mini-camping stond nog een aangebroken fust bier van een eerder feest, dat moest op. Eindeloos aan het bier gezeten en de vaste bewoners van de camping wilden graag mijn verhalen horen. De laatste dag naar huis zou waarschijnlijk niet de gemakkelijkste worden.
Totaal gereden vandaag: 168 kilometer.

Geleidelijk Vennbahn profiel tot kilometer 80. Hoogste punt 463 meter.
Die heuveltjes in Limburg rond kilometer 100 lijken niet veel voor te stellen. Ik vond ze pittig