Rijn - Moezel - Luxemburg, dag 3

Vandaag stond de voorlopig laatste etappe op het programma, op naar de Moezel. Ik was benieuwd. Weer een warme dag, zou ik veel hoogteverschillen krijgen? Gisteren was ik wat minder ver gekomen als dat ik gewild had, dus er bleef een uitdaging staan. Naar schatting nog 160 kilometer mij in het zweet werken.
Ook was ik benieuwd of ik Andre zou tegenkomen vandaag. Hij zou de Moselradweg en de Rheinradweg in tegengestelde richting rijden.
Weer op tijd weg, iets voor half acht draaide ik de camping af. In zuidelijke richting langs de Rijn, richting Bonn. Onderweg werd door twee meiden 'Geil, Geil, SuperGeil' naar mij geroepen. Dat betekent in Duitsland vast wat anders als in Nederland. Het landschap begon vanaf hier langzamerhand te veranderen. Ik zag heuvels in de verte (oude vulkanen?) opdoemen.

Langs de rivier werd het mooi groen. In Niederkassel mocht ik nog even onverhard door de akkers rijden en daarna liep ik vast bij een voetveer, dat helaas nog niet voer. Even omrijden en over een viaduct. Daar kwam ik de eerste Duitse ligfietser tegen met een Hase. Verder langs Bonn en Koningswinter. Fietspaden waren prima te volgen,en het werd er steeds mooier. Het pad bleef vlak.
Ineens was ik bij de oversteek naar de linkerzijde van de Rijn. En je bent op die pont en kijkt terug. Een prachtig heuvelachtig gebied was ik blijkbaar gepasseerd en ik had er tot dan toe niets van gezien door die prettige paden langs de RR.

Veer bij Bad Honnef

En verder ging het, eindeloos langs prachtige paden met schitterend weer. Langzamerhand begon Koblenz dichterbij te komen. Prachtige paden, vlak langs de rivier. Op een enkele hindernis na zoefde ik richting de stad, daar waar de Moezel de Rijn instroomt, bij het Deutsches Eck. Zo in de buurt van Koblenz ga je op zoek naar de eerste wijngaarden, die kondigen het Moezelgebied al aan.

Brug over de Moezel, Koblenz. Uitzicht op het fort.

Deutsches Eck, vanaf het fort, twee dagen later, met veel minder goed weer.

Appel plaats in het fort, een na grootste van Europa, na Gibraltar

Om een uur of twee was ik in Koblenz. Dit was voor mij 'thumps-up city'. Ineens begonnen heel veel mensen hun duimen op te steken, als positieve reactie op de velomobiel. Na Koblenz was dit ook meteen weer voorbij. Wie heeft een verklaring, of was het mijn geest, die spoken begon te zien? De hitte had mij aardig gesloopt, tijd voor een goede pauze. Even de stad in om wat te eten en te drinken. Natuurlijk weer volop in de belangstelling van de lokale bevolking en de toeristen. Laat mij even rustig pauzeren!!!!
Vervolgens  de Moselradweg (MR) op. Het kostte even moeite om op de juiste route te komen en het eerste stuk was druk, maar vervolgens reed ik meteen tussen de druiven. Het ene na het andere wijndorpje passeerde ik en tussendoor reed ik, op soms steile hellingen, over de landbouwwegen tussen de wijngaarden.

Druiven in de wijndorpen

Na enige tijd werd de rivier opgezocht en werd het weer vlak, met over het algemeen prima fietspaden als ondergrond. Hier en daar een ruine van een kasteel op de toppen en gewoon volop genieten. Ik zou naar de camping net voorbij Cochem rijden waar Petra met haar zoon en vriendje zou staan. Voordat Cochem bereikt werd, werd ik het enige stuk onverharde route van de MR opgestuurd. Kilometers lang onverhard, redelijk te fietsen en wel vlak, maar het was gelukkig droog. Op een gegeven moment moest ik toch ook even uitstappen om mij door een kleine beekbedding te werken. De gemiddelde snelheid liep sterk terug en in het bos zag ik verder niet veel. Een minder gedeelte van de route.

Lastige passage in het bos

Andre had ik nog steeds niet gezien en zou ik ook niet gaan zien. Later begreep ik van Petra dat zij hem rond 1400 uur bij Cochem had gezien.
Het onverharde gedeelte eindigde vlak voor Cochem. Het plaatsje maakte indruk met zijn kasteel.

Kasteel van Cochem, enkele dagen later.

Uitzicht vanaf het kasteel

De laatste 14 kilometer gingen over een prima wegdek (per ongeluk deels de weg in plaats van het fietspad genomen, niet fijn) naar Mesenich. De camping lag aan de route, na 173 kilometer kwam ik er aan. Het eten stond klaar bij mijn aankomst. Heerlijk, luxe.

De meanders van de Moezel, route langs het water.